17 Ağustos 1999 tarihinde yaşadığımız büyük Marmara Depremi?nden bu yana on iki yıl geçti. Sanayi ve ekonomimizin kalbi olan Marmara Bölgesi?nde meydana gelen deprem, yaklaşık 30 bin insanımızın ölümüne, 24 bin insanımızın yaralanmasına, 324 bin konutun hasar görmesine ve yaklaşık 30 milyar dolar maddi kaybın meydana gelmesine neden oldu.

Halkımızın güvenli barınma hakkı ve sağlığı hiçe sayılarak depreme dayanıklı yapı tasarım ilkeleri ve zemin özellikleri dikkate alınmadan konutlar, sanayi tesisleri, ulaşım-iletişim altyapıları inşa edildi. Bunlara bir de kalitesiz ve yeterli kontrolü olmayan yapılaşma eklenince yaşadığımız felaket de kaçınılmaz oldu. Bölgemizde Tarhan Apartmanı?nın Adapazarı Depremi?nin etkisi ile yıkılması sonucu 33 hemşerimiz vefat etti. Bazı binalarımız yıkıldı, bazıları hasar aldı. Yaşamını yitiren vatandaşlarımızın acısını hala yüreğimizde taşıyoruz.

Cumhuriyet tarihinin en büyük doğal afetleri olarak kabul edilen 17 Ağustos ve 12 Kasım 1999 depremleri sonrasında geçen 12 yıllık sürede afetlere öncelik veren bir imar yasası çıkarılmamış, ilgili kurumlar arasında koordinasyon kurulamamış ve afet programları güncelleştirilmemiştir.

Hükümet, deprem tehlikesi ortadan kalkmış ve riskler yok edilmiş gibi Ulusal Deprem Konseyi?ni kapatmış, afetten önce alınacak önlemler önemsenmeyerek afet sonrası çalışmalara ağırlık verilmiştir.

Tepebaşı Belediyesi olarak, halkımızın deprem tehlikesinin yanı sıra, deprem riskinin azaltılması, yerleşim-yapılaşma konusunda bilinçlendirilerek, duyarlı toplum bilincinin yerleştirilmesi çalışmaları üniversitelerimiz ve meslek odaları ile birlikte devam etmektedir.

4708 sayılı Yapı Denetim Kanunu?nda çok ciddi eksiklikler vardır. Siyasal iktidar mühendislik, mimarlık ve şehir plancılığı hizmetlerini özelleştirmeci anlayışlardan soyutlamalı, planlı kalkınma ve sosyal adalet ilkelerine uygun olarak yürütülmesi sağlanmalıdır.

Belediye olarak amacımız, depreme dayanıklı yerleşim alanları ve yapılar tasarlanmasını sağlayarak hasar ve can kaybını önlemektir. Deprem master planlarına altlık teşkil edecek çalışmalarımız yapılmış güncellemeler devam etmektedir.

1999 yılı öncesi yapılan depreme dayanıksız yapıların güçlendirilmesi için gerekli kaynağın devlet tarafından ayrılması veya fon oluşturulması gerekli olup, bu konunun sorumluluğunun sadece yerel yönetimlere yüklenmesi, işin çözümsüzlüğü anlamını taşımaktadır.

 Sonuç olarak deprem öncesi, sırası ve sonrasında yapılacak çalışmalara ilişkin kamu yararı ve ülke çıkarlarını gözeten, ulusal bir deprem politikası oluşturulmalıdır. Anılarımızdaki bu korkunç depremin izleri silinmeden, yetkililerin daha etkili ve caydırıcı önlemler almasını diliyor, hayatını kaybeden tüm vatandaşlarımızı rahmetle anıyorum.